نقد انگاره افسانه بودن داستان هاروت و ماروت

در سال­های اخیر شبهات قرآنی از طریق محیط‌های مجازی فزونی گرفته است. یکی از این موارد، کتابی به نام «نقد قرآن، دکتر سُها» است. وی در یکی از نقدهای خود، داستان هاروت و ماروت را افسانه پنداشته و علی رغم ثبت تاریخ بابل، بیان می­کند که هیچ سند تاریخی و باستان شناسی در تایید آن وجود ندارد، همچنین فرستادن فرشتگان برای تعلیم سحر به جای هدایت مردم را کاری ظالمانه­ قلمداد می­کند. شبهه­ی دکتر سها براین مبنا استوار است که هاروت و ماروت فرشتگانی بودند که خداوند آنها را فرستاد تا به مردم سحر یاد بدهند و آن دو، این کار را انجام دادند و مردم به وسیله سحر بین زن و شوهر جدایی انداختند و در تاریخ بابل سندی که این مطلب را تایید کند وجود ندارد، پس افسانه­ای بیش نیست. در پاسخ باید گفت که با توجه به آیه­ی شریفه و سیاق آیات قبل، هاروت و ماروت انسان­های صالحی بودند که سحر، آموزش نمی­دادند؛ بلکه در مقابل، معارف الهی را تعلیم می­دادند؛ ولی مردم، خلاف آن تعالیم، عمل می­کردند. ثانیا منظور از «المرء و زوجه» زن و شوهر نیست؛ بلکه انسان و قرین او مد نظر است. ثالثا علوم تجربی می­تواند وجود چیزی را اثبات کند؛ ولی نمی­تواند ادعا کند چون مدرکی دال بر تایید آن نیست، پس افسانه است.